Muzeum im. Antoniego hr. Ostrowskiego w Tomaszowie Mazowieckim zaprasza do obejrzenia wystawy o płk. Antonim Mosiewiczu. Ekspozycja jest dostępna dla zwiedzających w godzinach pracy muzeum.
Pułkownik dr inż. Antoni Mosiewicz urodził się 9 września 1913 roku w Chorużewie (gmina Izabelin w powiecie wołkowyskim – dzisiejsza Białoruś). Podczas kampanii wrześniowej jako oficer WP walczył m.in. o twierdzę Brześć i brał udział w działaniach w rejonie Krzemieńca, Poczajowa i Lwowa. Wzięty do niewoli sowieckiej, trafił do obozu w Szepetówce na Ukrainie. Udało mu się jednak uciec i przedostać do Rumunii. Stamtąd przedostał się do Paryża i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Brał udział w walkach po ataku Niemców na Francję w maju 1940 r. W obliczu zbliżającej się klęski, razem z innymi oddziałami, przedostał się przez Dunkierkę do Wielkiej Brytanii. Tam kontynuował walkę w oddziałach obrony przeciwlotniczej. W 1943 r., na własne życzenie, został przeniesiony do Egiptu i wcielony do 2. Korpusu Polskiego generała Władysława Andersa. Uczestniczył w wyzwalaniu Włoch (walczył m.in. pod Monte Cassino), w których później osiadł na stałe. Podczas wojennej wędrówki Antoni Mosiewicz poznał miłość swojego życia – Fede Bonati (pobrali się w 1946 r.). Pozostałą część długiego życia spędził w Italii (oprócz lat 1948-1953, gdy przeniósł się z rodziną do Argentyny). Pracował w firmie teścia, którą później przejął i rozwinął – stała się jednym z najważniejszych na świecie przedsiębiorstw zajmujących się chłodnictwem przemysłowym).
Płk Antoni Mosiewicz otrzymał wiele odznaczeń wojskowych i państwowych (choć na uhonorowanie ze strony Polski musiał poczekać do czasów III Rzeczypospolitej). Jego rodzina po II wojnie światowej osiedliła się w Tomaszowie Mazowieckim i okolicznych miejscowościach. Antoni Mosiewicz utrzymywał kontakty z Ojczyzną, ufundował m.in. elementy wyposażenia kościołów w Tomaszowie i Goleszach. Zmarł w mieście Stresa w północnych Włoszech 31 maja/1 czerwca 2018 r.
